σορορατικός

-ή, -ό, Ν

1. γυναικαδελφογαμικός

2. φρ. α) «σορορατικός γάμος»

εθνολ. πρακτική που εφαρμοζόταν σε ορισμένες κοινωνίες και σύμφωνα με την οποία ο άνδρας ήταν υποχρεωμένος να παντρευθεί την αδελφή τής συζύγου του είτε όταν η τελευταία είχε πεθάνει είτε και αν ζούσε, γυναικαδελφογαμία, αλλ. σοροράτο

β) «σορορατική πολυγυνία»

εθνολ. γυναικαδελφογαμική πολυγυνία, τύπος πολυγυνίας κατά τον οποίο ο σύζυγος τής μεγαλύτερης σε ηλικία κόρης μιας οικογένειας παντρευόταν τις μικρότερες αδελφές της, μόλις αυτές έφθαναν σε ηλικία γάμου.

[ΕΤΥΜΟΛ. < αγγλ. sororate < λατ. soror «αδελφή»].